Gedichten Jacqueline Booij

abstract

ik wil schrijven als een schilder
lagen leggen in een landschap
het paletmes proper maken
als de woorden zijn vertolkt

ik wil in bedekte termen
grijs en zwart in paden tonen
tussen complementaire kleuren
toch het leven nuanceren

ik wil met geschrapte zinnen
mijn oude dorp daar in de verte
penselen met doorleefde verve
de verve van een dichter

achter een weefsel van gesponnen draad	vogelvrij	ontkaderd	voornemens	resolutions
vorsätze	IJdel	Relativeren	rollenspel	Onopgemerkt
het is wat het is	opladen	wens	de getuige	het weeldert weer
Onomatopeeën	tot dan	blondeel	after–party	proces
schepper	je telt	herfsthaiku

Recent werk 2024-2025 (2024-2025)

achter een weefsel van gesponnen draad

verbloem ik mijn kracht zoals het me betaamt

ik bezie door dichtgemetseld kant

de zoom de rand

ik beheers de kunst van zwijgen

bewaar mijn zinnen diep in mij

pas later zal ik met je praten

de dag dat ik de drempels wegslijp

vogelvrij

voorheen zwom jij in kalmer water

een vloedgolf wierp je op de aarde

je weende toen de schulp brak

je schuilde onder het bladerdak

dat ik voor je heb geschapen

er komt een tijd dat je zult vliegen

al zijn jouw veren amper droog

op een dag moet je omhoog

maar stel dat je het dan niet kan

ik verberg mijn twijfels voor je

ze maken vleugellam

ontkaderd

als je buiten kaders denkt

heeft deze plek wel iets

je proeft de sfeer

ziet hoe het is geweest

als je buiten kaders denkt

verdwijnt het desolate

doorgrond je de mystiek

als je buiten kaders denkt

houdt dit beeld je aandacht vast

krijgt deze plek iets attractiefs

voornemens

Mijn nieuwjaarswens geprojecteerd in het Frans en het Nederlands in de inkomhal van 'Tabloo'. Übersetzung: Yoob

laten we werken aan dat land

het land dat we ons wensen

een land dat

nergens op de kaart ...

laten we werken aan dat huis

het huis met de lichte kamers

waar familie vrienden vreemden

welkom zijn te allen dage

laten we luisteren naar elkaar

moed putten

uit ontluikende verhalen

bij geuren van

gastvrij geroosterd brood

laten we tijd vergaren

tijd die ons ontbreekt

laten we zelf het nieuwe jaar maken

resolutions

créons ce pays

le pays que nous nous souhaitons

un pays qui n''existe

nulle part sur la carte...

créons cette maison

la maison aux pièces lumineuses

où famille amis inconnus

sont chaque jour les bienvenus

écoutons–nous les uns les autres

puisons notre courage

dans les récits naissant

au gré des senteurs

de pain grillé accueillant

prenons le temps

le temps qui nous manque

créons l''année qui se présente

Traduction: Niras

vorsätze

lasst uns jenes land gestalten

das land das wir ersehnen

ein land das

auf keiner karte...

lasst uns jenes haus gestalten

das haus mit den hellen zimmern

wo verwandte freunde unbekannte

immerfort geladen sind

lasst uns einander zuhören

mut gewinnen aus

sich entfaltenden erzählungen

bei düften von

gastfreundlich geröstetem brot

lasst uns zeit beschaffen

zeit die uns fehlt

lasst uns selbst das neue jahr gestalten

IJdel

nog steeds op zoek

naar 't meisje van weleer

kohlt ze haar blik tot spreken

met eeuwenoude streken

schildert ze bonte jaren over

in lapis–lazuli–blauw

ze is ontspiegeld van haar jeugd

verbloemt het zomerloze

met zand uit de woestijn

karmijnrood is de stift

waar ze haar kus mee schrijft

Relativeren

Bij spaarzaam nagebootst zonlicht

schrijf ik mijn weemoed van me af,

het schemert onder de lampenkap.

Ik heb de oorlog afgezet

want hier kan dat nog.

Het sentiment van Fleetwood Mac

luistert alles op.

De ene dag is de andere niet,

deze is al bij al best goed,

in de keuken dampt de soep.

Weemoed ontkiemt in goede momenten,

jij hebt de tafel al gedekt.

Dat is niet de enige reden

waarom I need your love so bad.

rollenspel

met wat kussens en een plaid

creëren ze een ziekenboeg

zij is dokter hij patiënt

tevens is zij moeder

met een oude gsm–hoes

wordt de ambulance gebeld

als dokter is ze ook doortastend

het is overduidelijk een breuk

vakkundig knoopt ze een mitella

de franjes van mijn sjaaltje sneuvelen

nu ga je rusten zegt ze streng

en dekt de arme drommel toe

het spel duurt amper twaalf minuutjes

voor de patiënt is dat best lang

met maar één arm en een streng zusje

Onopgemerkt

De poes is plotsklaps doof geworden,

althans zo lijkt het mij.

Wellicht werd ze ''t geleidelijk aan.

De overstap van jong naar oud

vindt ook niet plaats

op één en dezelfde dag.

Hebben poezen ontkenningsfases?

Een tegenbeterweteninproces

tot aan het besef dat...?

We zijn al honderd jaar samen,

de poes en wij.

Heb jij gemerkt dat zij...?

het is wat het is

veel meer moet het niet zijn

een luie zetel onder het afdak

een drankje op de wiebeltafel

op de golfplaat

klettert hemelse muziek

ik voel me gezegend

er loopt een rode draad

door mijn geheugen

zomers waren altijd al zo

wisselvallig als het leven

opladen

mijn koffer mag weer van de kast

ik stouw hem vol met kleren

die ik voor de zekerheid heb gepast

ritsen kunnen protesteren

koffers pakken moet je leren

als je het kunt ben je verrast

dat je ruimschoots kunt flaneren

als je naar elders bent versast

iets blijft wel moeilijker te dragen

als je op een handdoek ligt

moet je leven ook vertragen

dat geping en gebericht

moet dan zwijgen een paar dagen

opladers reizen mee verplicht

wens

ik hoop dat lente je mag helen

dat dwars door je benauwend dak

zonlicht zich aan je op zal dringen

blijf niet in je binnenkamer

je spinsels willen frisse wind

bloei breekt door na voorjaarsregen

ik hoop dat lente je mag helen

de getuige

schenk hem een borrel in een ijskoud glas

laat hem vertellen van de tijd

dat vaarten nog diep stolden

laat hem vertellen van de helden

die zich op glad ijs begaven

om verre steden te veroveren

je ziet ze voor je de gebogen silhouetten

elkander sparend voor de oostenwind

tot het moment van ieder voor zich de sprint

geloof zijn ijzige verhalen over bevroren ledematen

schenk hem een borrel in een ijskoud glas

voordat hij terug kluunt over het drassig gras

het weeldert weer

het fleurt en geurt

het bladert bloemt

het zindert zoemt

het vlindert flirt

het vrijt het bijt

het fleurt me op

terwijl ik schrijf

al draait de wereld gewoon door

voorbij de haag wordt doodgemoedereerd

het gras gemaaid

oorlog gevoerd

Onomatopeeën

trrr trrrr

itwit itwit itwit itwit

uuuuvvsssssuusskewie

ituut ituut ituut

roekoe roekoe roekoe

bèèh bèèh bèèhbèèhbèèh

fiet fiet fiet fiet fiet

roekoe roekoe roekoe

a u a u a u

trrr trrr trrrr

broembroembroeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe roeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe...

verdomme

welke gek maait nu het gras op de dag van de arbeid

tot dan

het is een kind

een kind nog maar

een kind dat zelf de zon oplaat

's nachts leent het kind de maan

op een dag zal het beseffen

dat je de zon niet op kunt laten

de maan niet onder je bed kan leggen

dat je moet leren slapen in het donker

zo lang nog

blijft het kind een kind

een kind dat zelf de zon oplaat

en de maan leent voor het slapen gaan

blondeel

één spontaan rijmwoord is een zegen

dat past wel in een goed gedicht

ik ben daar zeker toe genegen

één spontaan rijmwoord is een zegen

maar ik ben me ervan bewust terdege

dat ik snel voor flauw rijmsel zwicht

één spontaan rijmwoord is een zegen

dat past wel in een goed gedicht

after–party

de taart is op

het feest loopt langzaamaan ten einde

er is geen gast die zich niet heeft verveeld

beleefdheid dragen we hoog in het vaandel

pas als we thuis zijn strijken we de vlag

de poes is blij het lijkt of ze ons gemist heeft

ik ben het blijst nog blijer dan de poes

nog blijer dan de poes en jij

proces

de stenen zijn ontmuurd

één per dag over het algemeen

vingertopgevoelig bleef ik recht

ik ben gegroeid

groeien doet pijn al is het

als je jong bent erger

waardigheid is het hoogste goed

niets doet er meer toe dan

op tijd niet meer te zwijgen

ik groeide door mezelf te blijven

schepper

Kijk, hier vormt een mens een beeld,

hij ziet in het koude blok

een markant en warm karakter.

Kijk, hier vormt een mens een beeld,

hij zoekt vanuit zijn invalshoek

contouren, diep gelegen.

Kijk, hier vormt een mens een beeld,

hij beitelt, zucht, vervloekt, hij speelt het

net zo hard als de onverbiddelijke steen.

Kijk, hier vormt een mens een beeld,

hij is een doorzetter, een houwer,

hij geeft niet op voordat de weerstand breekt.

Kijk hier vormt een mens een beeld,

hij zwoegt, hij schuurt, polijst

tot het zijn ogen streelt,

de ogen van een schepper.

je telt

Je telt totdat je kussen wint,

je zinkt, het hek verdwijnt,

wijzers schuiven tijdloos voort.

Slaap is net als dood zijn, denk je,

of als ongeboren.

Zo vederlicht kan je ook sterven,

hoop je.

Je waakt,

je telt je naar het ochtendgloren.

herfsthaiku

bladvalconfetti

dit is een uitbundig feest

voor stijve harken

Naar boven

Bundels niet te koop. Voor eigen gebruik gemaakt, zonder winstoogmerk!